W początkowej fazie choroba jest trudna do zdiagnozowania. Wiele potencjalnych ofiar anoreksji to osoby, które ze względu na swoje uwarunkowania psychiczne nie podejrzewają nawet, że mogą wpaść w pułapkę tej choroby.
Zdarza się, że nawet lekarze pierwsze jej objawy traktują jako zwykłe kaprysy nadwrażliwej ambicjonalnie osoby.
Natomiast kierowanie pod jej adresem ostrzeżeń, że jest za chuda, że źle wygląda, ma rzadkie włosy czy brzydką cerę nie daje żadnych rezultatów, a nawet potęguje procesy destrukcyjne w umyśle chorej.
Efekt rozpoczętej terapii zależy od współpracy pomiędzy lekarzem, psychologiem, dietetykiem, a także od chorej i osób najbliższych, co wbrew pozorom okazuje się zadaniem najtrudniejszym. Często bowiem, osoby z najbliższego otoczenia, chcąc jak najlepiej dla chorej, instynktownie wykazują się zachowaniem, które oddala pacjentkę od racjonalnej oceny swojego stanu.
Ostrożność należy zachować, w przypadku, gdy:
• Dziecko zaczyna stosować głodówki, bądź też radykalnie ogranicza ilość spożywanego pokarmu, cały czas liczy kalorie. Zdarza się, że nie ukrywa swoich poczynań, tłumacząc je dbałością o swoje zdrowie, co skutecznie usypia czujność obserwujących ją osób.
• Zaczyna stosować środki przeczyszczające i moczopędne, tłumacząc się dolegliwościami żołądkowymi, niestrawnością itp., albo ukrywa fakt przyjmowania farmaceutyków
• Prowokuje wymioty po każdym posiłku - o takich praktykach najłatwiej się zorientować po szklistych, czasem przekrwionych gałkach ocznych, opuchniętej twarzy, nieznikających mikrourazach po zewnętrznej stronie dłoni oraz między palcami.
Chora ma także często wysuszoną cerę i rzadko sięga po płyny *
* Żołądek prowokowany częstymi wymiotami traci fizjologiczną funkcję obkurczania na skutek mechanicznego rozciągania mięśniówki, tworzą się także stany zapalne błon śluzowych żołądka. Częste prowokowanie wymiotów bardzo silnie zaburza system gospodarki wodno - elektrolitowej, następstwem czego przyjęcie płynów objawia się widocznym opuchnięciem powłok brzusznych oraz obrzękami na powierzchni całego ciała. Chora może odczuwać pragnienie, jednak lęk przed poczuciem niekomfortowego przepełnienia, zahamowuje odruch sięgania po płyny. W efekcie, zapomina o konieczności przyjmowania płynów i sięga po nie tylko w przypadku większego odwodnienia, kiedy pojawiają się już zawroty głowy, omdlenia i drżenia kończyn.
! W przypadku chorej na anoreksję nieprzejawiającej cech bulimicznych, przyjmowanie płynów jest nasilone. Chora pije duże ilości wody oraz herbat o działaniu nasilającym pracę wątroby, moczopędnych i często przeczyszczających. Charakterystyczną oznaką przedawkowania zwłaszcza herbat czerwonych (silnie stymulujących wątrobę do pracy) jest zażółcenie skóry i zmętnienie gałek ocznych
• Praktykuje intensywne ćwiczenia fizyczne (m.in. tzw. „brzuszki”), najczęściej zaraz po posiłku. Ćwiczenia szybko stają się obsesją, a brak możliwości ich wykonania w danym momencie traktowany jest jako rodzaj dotkliwej kary. Chora staje się rozdrażniona, podenerwowana i wykazuje nadmierną aktywność ruchową, która ma na celu rozładować jej wewnętrzne napięcie
Anoreksję wyróżnia szybko postępujące wyniszczenie organizmu, które prowadzi do nieodwracalnych zmian w organizmie. Już po kilkumiesięcznym ograniczaniu jedzenia może dojść do 40% utraty wagi, a w skrajnych przypadkach nawet do 60% należnej masy ciała. We wczesnym stadium, choroba może doprowadzić do anemii, zaniku jajników, może również uszkodzić nerki i serce. Wszelkie zaburzenia rozwojowe powodowane anoreksją rzutują również na rozwój takich chorób jak osteoporoza czy bezpłodność w wieku dojrzałym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz