Przyczyną choroby jest nie tylko presja społeczeństwa, które wręcz nachalnie promuje kult szczupłej sylwetki. W okresie, kiedy tworzy się tożsamość młodego człowieka, często buntuje się on przeciwko rodzicom, otoczeniu czy szkole. Konflikty rodzinne, mogące mieć podłoże już w okresie dzieciństwa, są częstą przyczyną zachorowań na bulimię. Oprócz tego wyróżnić można inne powody choroby, z pośród których najpowszechniejsze to niska samoocena czy brak akceptacji ze strony rówieśników. Niepokój i problemy często są zagłuszane poprzez napady żarłoczności. Uciekanie w obżarstwo, będące formą walki z negatywnymi uczuciami, może być także spowodowane samotnością, brakiem bliskiej osoby czy miłości w ogóle.
Badania wykazują, że prawie połowa osób cierpiących na bulimię przechodziła także przez anoreksję. Jednak „wilczy głód” występuje około 5 razy częściej niż anoreksja. Co ciekawe, obie choroby mogą mieć podłoże genetyczne.
Leczenie bulimii
Bulimia jest poważną i trudną w leczeniu chorobą o podłożu psychicznym. Aby prawidłowo ją leczyć, należy najpierw dobrze rozpoznać jej objawy. Kluczem do rozpoczęcia terapii jest skłonienie osoby chorej, aby odważyła się przyznać do problemu i podjąć z nim walkę. Niestety, jak wykazuje praktyka, jest to jeden z najtrudniejszych momentów leczenia i nie pozwala wykryć choroby w jej wczesnym stadium. W związku z tym, u większości leczonych na bulimię dochodzi do trwałych powikłań.
W zależności od rodzaju i formy prowadzonych działań terapeutycznych, leczenie może trwać od 2-3 miesięcy do dwóch lat. Najogólniej, psychoterapia polega na stopniowym przyswajaniu strategii i sposobów radzenia sobie z sytuacjami stresującymi. Mniejsze znaczenie mają tutaj leki przeciwdepresyjne, pomimo, iż praktycznie zawsze dołącza się je jako element wspomagający dla osiągnięcia pożądanych rezultatów.
Pamiętajmy, że najważniejsze jest, aby traktować chorą osobę z wrażliwością i zrozumieniem, tak aby poczuła ona wsparcie podczas niełatwej walki z wyniszczającą bulimią.
Dieta w leczeniu anoreksji żarłoczno -wydalającej i bulimii psychicznej
Leczenie bulimii opiera się na zapobieganiu stanom zagrożenia życia i powikłaniom. W połączeniu z farmakoterapią (leki przeciwdepresyjne oraz środki pomagające utrzymać kontrolę nad ilością jedzenia) może znacznie polepszyć efekty terapii. Przede wszystkim należy zapobiegać skutkom wymiotów, stosowania środków przeczyszczających i odwadniających, a także nadmiernemu rozciąganiu ścian żołądka (najczęstsze powikłania ze strony przewodu pokarmowego i zaburzeń elektrolitowych). Chore nie powinny również jadać w samotności, a ich porcje powinny być niewielkie. Najlepszym rozwiązaniem jest stała kontrola rodziców, lub opiekunów nad tym ile chora je.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz