Bulimia (potocznie zwana –„Mia”), czyli żarłoczność psychiczna, charakteryzuje się napadami obżarstwa i nadmierną koncentracją nad masą ciała. Schorzenie to, potocznie zwane także „wilczym głodem”, cechuje brak kontroli nad ilością spożywanego pokarmu. Chorzy na bulimię nie mogą zapanować nad uczuciem głodu, które może się pojawić nawet bezpośrednio po zjedzeniu posiłku. Po sztucznie wywołanym opróżnieniu żołądka (prowokowanie wymiotów), ulga jest tak wielka, że chory ponownie sięga po jedzenie a następnie je zwraca.
Typy bulimii
- przeczyszczający - gdzie dochodzi do regularnego prowokowania wymiotów i/lub stosowania środków przeczyszczających, środków odwadniających lub lewatyw
- nieprzeczyszczający (anorektyczny) – prowokowanie wymiotów występuje okresowo, na przemian z uprawianiem ścisłego postu, do tego dochodzą bardzo intensywne ćwiczenia fizyczne i doraźne przyjmowanie środków przeczyszczających
Skąd to się wzięło?
Obok anoreksji, bulimia jest jedną z najpoważniejszych i najbardziej niebezpiecznych chorób związanych z zaburzeniami odżywiania.
Sama nazwa choroby pochodzi od słowa „bulimis” (łac.) i oznacza „byczy głód”. Pierwszy raz określenia tego użył w II w n. e. Galen - rzymski lekarz greckiego pochodzenia.
Przez długi czas bulimia ujmowana była jako rodzaj psychicznej anoreksji.
Dopiero w latach 80-tych XX wieku, brytyjski psychiatra Gerald Russell zauważył, że część jego pacjentek cierpi na szczególną odmianę anoreksji. Objawiała się ona częstymi (co najmniej 2 razy w tygodniu) napadami niepohamowanego apetytu i trwała przez co najmniej 3 miesiące.
Bulimia wyodrębniła się zatem jako nowa jednostka chorobowa, której występowanie w obecnych czasach gwałtownie rośnie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz